31/7/25

Γυρίζω σε σένα - Λένα Παππά

 “Γυρίζω σέ σένα

γιατί ποτέ δέν ἔφυγε ἡ καρδιά μου ἀπό σένα: 

Γιατί ὅταν ἔλεγα «ἀγαπημένε μου»- φώναζα ἐσένα

γιατί ὅταν ἔλεγα «εὐτυχία»- μιλοῦσα τ᾽ ὄνομά σου.”


• Λένα Παππά •

| Εξομολόγηση (Ουρανοδρόμιο) |

Τα ποιήματα |

25/7/25

Το Δάσος - Ντίνος Χριστιανόπουλος

 Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,

βλασταίνουν φύλλα καὶ κλαδιὰ

κι ἔρχονται τὰ πουλιὰ τοῦ ἔρωτα καὶ κελαηδοῦνε.


Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,

οἱ σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό,

στὶς λόχμες του ὁ φόβος ἐνεδρεύει.


Ζῷα μικρὰ καὶ ζῷα ἄγρια τὸ κατοικοῦν,

ὄχεντρες ἕρπουν καὶ ρημάζουν τὶς φωλιές μας,

λιοντάρια ἑτοιμάζονται νὰ μᾶς ξεσκίσουν.


Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,

ἔγιναν δάσος σκοτεινὸ καὶ μᾶς πλακώνουν.

18/7/25

Αναστολή - Ντίνος Χριστιανόπουλος

 Ὅ,τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια,

ὅ,τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη,

ὅ,τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό,

μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση,

στὰ μάτια καὶ τὰ χείλη τὸ ἀναστέλλω,

γιὰ μία στιγμὴ πιὸ ἀπελπισμένη τὸ ἀναβάλλω,

γιατί μονάχα ὅταν τὰ χέρια μου σὲ χάνουν,

ἡ πονεμένη φαντασία μου σὲ κερδίζει.

11/7/25

Ἐπικίνδυνη Μοναξιά - Ντίνος Χριστιανόπουλος

 Ὅταν τὶς νύχτες τριγυρνῶ στὴ μοναξιά μου,

ψάχνω μέσ᾿ σὲ χιλιάδες πρόσωπα νὰ βρῶ

ἐκεῖνο τὸ τρεμούλιασμα στὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ σου.


Ἂν ἔστω κι ἕνας μόνο ἀπηχοῦσε

κάτι ἀπ᾿ τὴ δική σου ὀμορφιά,

θὰ τοῦ ῾λεγα: -«Λοιπόν, τί περιμένεις;

μὲ τὰ καρφιὰ τῶν παπουτσιῶν σου κάρφωσέ με».


καὶ δὲ θὰ καρτεροῦσα πιὰ γλυκὸ φιλὶ

οὔτε μία τρυφερὴ περίπτυξη.

4/7/25

Αν είναι να μιλήσει κάποιος ας πει για την αγάπη – Μιχάλης Γκανάς

 

-Αν είναι να μιλήσει κάποιος ας πει για την αγάπη


-Κλείνομαι μες στο σώμα μου τις νύχτες

κυοφορώντας το δικό σου σώμα.


Μα πώς να πλάσω μέλη που ποθώ

που βλέπω μα δεν άγγιξα ποτέ μου.


Τυφλός κι από τα δυο μου χέρια.


-Σε πλάθω λίγο λίγο κάθε νύχτα.


Έρχεται η μέρα και γκρεμίζομαι μαζί σου.


Ολόκληρη δεν θα σε δω ποτέ.


Ούτε θα σ΄ έχω. Κάθε φορά

πρωτόπλαστα τα μέλη σου και σκόρπια.


Έγινα παντοδύναμος για χάρη σου

δεν έγινα θεός.


Τι να την κάνω τόση παντοδυναμία

όταν απαγορεύεται το θαύμα.


 

1/7/25

“Hope” is the thing with feathers Emily Dickinson

 “Hope” is the thing with feathers -

That perches in the soul -

And sings the tune without the words -

And never stops - at all -


And sweetest - in the Gale - is heard -

And sore must be the storm -

That could abash the little Bird

That kept so many warm -


I’ve heard it in the chillest land -

And on the strangest Sea -

Yet - never - in Extremity,

It asked a crumb - of me.

27/6/25

Αμνησία - Μιχάλης Γκανάς

 Η κάθε μέρα σαν τη γομολάστιχα

σβήνει την προηγούμενη και πάει.

Άλλοτε σβήνει την επόμενη,

καμιά φορά ολόκληρη βδομάδα.

 

Βροχές θυμάμαι και πουλιά

και ιστορίες που δεν έζησα ποτέ μου.

 

Τις νύχτες γράφεται το μέλλον μου,

τα φοβερά καθέκαστα της επομένης,

και πρέπει να ξυπνάω στις εφτά,

με την ψυχή στα δόντια να γυρίζω,

για να προλάβω τις παραγγελίες.

 

Χιόνια θυμάμαι και βουνά

και εξορίες που δεν έζησα ποτέ μου.

 

Λησμόνησα τους ίδιους τους γονείς μου,

πώς ήτανε και ποιοι και πόσοι.

Κοιτάζω γράμματα, φωτογραφίες,

δεν ξεχωρίζω ζωντανούς και πεθαμένους.

Γριές και γέροι και παιδιά,

μεσήλικες θλιμμένοι.

 

Μάτια θυμάμαι και φωνές,

πρόσωπα που δε γνώρισα ποτέ μου.