Διάφανες αυλαίες - Ανδρέας Εμπειρίκος

 Είναι τα βλέφαρά μου

διάφανες αυλαίες.

Όταν τα ανοίγω βλέπω

μπρος μου ό,τι κι αν τύχει.

Όταν τα κλείνω βλέπω

μπρος μου ό,τι ποθώ.

Μουσική - Τάσος Λειβαδίτης

Ξέχειλη από σιωπή η απέραντη αίθουσα.

Και το πιάνο ήταν η μεγάλη, άγια Τράπεζα

όπου πάνω της, τα χέρια ενός άντρα, λιγνά κι ασυγκράτητα

κόβαν και μοιράζαν γύρω

τον άρτο της αιωνιότητας. 

As I Look back - James Morrison

 As I look back

   over my life
   I am struck by post
               cards
Ruined Snap shots

   faded posters
Of a time, I can't recall

I am a Scot, or so
I'm told. Really
the heir of Mystery
            Christians

Snake in the Glen

The child of a
   Military family...

I rebelled against church
   after phases of
      fervor

I curried favor in school
   & attack'd the teachers

      I was given a
      desk in the corner

      I was a fool
            &
      The smartest kid
         in class

Walks in D.C. in
         Negro streets. The library
         & book stores. Orange
         brick in warm sun.
         The books & poets magic

Then sex gives greater stimulation
Than you've ever known &
all peace & books lose their
charm & you are thrown
back on the eye of vision

History of Rock
   coinciding w/ my
               adolescence

Came to LA to
   Film School

Venice Summer

Drug Visions

Roof top songs

early struggles &
         humiliations

Thanks to the girls
who fed me.

Making Records

Elvis had sex-wise
mature voice at 19.

Mine still retains the
nasal whine of a
repressed adolescent
   minor squeaks & furies
An interesting singer
at best - a scream
or a sick croon. Nothing
in-between.

Τὰ πουλιὰ δέλεαρ τοῦ Θεοῦ - Νίκος Καρούζος

 Νὰ γυρίζεις — αὐτὸ εἶναι τὸ θαῦμα -—

μὲ κουρελιασμένα μάτια

μὲ φλογωμένους κροτάφους ἀπ᾿ τὴν πτώση

νὰ γυρίζεις

στὴν καλὴ πλευρά σου.

Πεσμένος αἰσθάνεσαι

τὴν κόλαση ποὺ εἶναι ἡ αἰτιότητα

τὸ στῆθος ὡσὰν συστατικὸ τοῦ ἀέρα

τὰ βήματα χωρὶς προοπτική.

Κι ὅμως στὴ χειμωνιάτικη γωνία ὁ καστανᾶς

περιβάλλεται ἀπὸ σένα.

Κόψε ἕνα τραγούδι ἀπ᾿ τ᾿ ἄνθη

μὲ δάχτυλα νοσταλγικά.

Νὰ γυρίζεις — αὐτὸ εἶναι τὸ θαῦμα.

Διάλογος πρώτος - Νίκος Καρούζος

 Σὰ νὰ μὴν ὑπήρξαμε ποτὲ

κι ὅμως πονέσαμε ἀπ᾿ τὰ βάθη.

Οὔτε ποὺ μᾶς δόθηκε μία ἐξήγηση

γιὰ τὸ ἄρωμα τῶν λουλουδιῶν τουλάχιστον.

Ἡ ἄλλη μισή μας ἡλικία θὰ περάσει

χαρτοπαίζοντας μὲ τὸ θάνατο στὰ ψέματα.

Καὶ λέγαμε πὼς δὲν ἔχει καιρὸ ἡ ἀγάπη

νὰ φανερωθεῖ ὁλόκληρη.

Μία μουσικὴ

ἄξια τῶν συγκινήσεών μας

δὲν ἀκούσαμε.

Βρεθήκαμε σ᾿ ἕνα διάλειμμα τοῦ κόσμου

ὁ σῴζων ἑαυτὸν σωθήτω.

Θὰ σωθοῦμε ἀπὸ μία γλυκύτητα

στεφανωμένη μὲ ἀγκάθια.

Χαίρετε ἄνθη σιωπηλὰ

μὲ τῶν καλύκων τὴν περισυλλογὴ

ὁ τρόμος ἐκλεπτύνεται στὴν καρδιά σας.

Ἐνδότερα ὁ Κύριος λειτουργεῖ

ἐνδότερα ὑπάρχουμε μαζί σας.

Δὲν ἔχει ἡ ἁπαλὴ ψυχὴ βραχώδη πάθη

καὶ πάντα λέει τὸ τραγούδι τῆς ὑπομονῆς.

Ὢ θὰ γυρίσουμε στὴν ὀμορφιὰ

μία μέρα…

Μὲ τὴ θυσία τοῦ γύρω φαινομένου

θὰ ἀνακαταλάβει, ἡ ψυχὴ τὴ μοναξιά της.

Το έγκλημα της μοναξιάς - Ντίνος Χριστιανόπουλος

 Κάθε που πέφτει επικίνδυνα το βράδυ,

ξυπνάει η φωνή σου μέσα μου και με ρημάζει·

κι όταν η νύχτα όλες τις γλυκιές εικόνες διώχνει,

προβάλλει εντός μου η βρώμικη ομορφιά σου

και σβήνει από τα μάτια τη λάμψη του Θεού.

Και τότε δίνομαι στο έγκλημα της μοναξιάς,

που χρόνια τώρα μέσα μου το ετοιμάζω,

και πια δεν έχει ουράνιο φεγγοβόλημα,

δεν έχει πια παιδικές χορωδίες,

μονάχα μια προσπάθεια για σπασμούς,

νυχτερινά χαρτονομίσματα τσαλακωμένα.

Τέλος - Ντίνος Χριστιανόπουλος

 Τώρα ποὺ βρῆκα πιὰ μίαν ἀγκαλιά,

καλύτερη κι ἀπ᾿ ὅ,τι λαχταροῦσα,

τώρα ποὺ μοῦ ῾ρθαν ὅλα ὅπως τὰ ῾θελα

κι ἀρχίζω νὰ βολεύομαι μὲς στὴν κρυφὴ χαρά μου,

νιώθω πὼς κάτι μέσα μου σαπίζει.