22/1/10

Ἄρνηση - Γιώργος Σεφέρης

Στὸ περιγιάλι τὸ κρυφὸ
κι ἄσπρο σὰν περιστέρι
διψάσαμε τὸ μεσημέρι
μὰ τὸ νερὸ γλυφό.

Πάνω στὴν ἄμμο τὴν ξανθὴ
γράψαμε τ᾿ ὄνομά της
ὡραῖα ποὺ φύσηξεν ὁ μπάτης
καὶ σβήστηκε ἡ γραφή.

Μὲ τί καρδιά, μὲ τί πνοή,
τί πόθους καὶ τί πάθος
πήραμε τὴ ζωή μας· λάθος!
κι ἀλλάξαμε ζωή.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αγαπημένοι στίχοι και ωραιότατη μελοποίηση. με πήγε πολλά χρόνια πίσω που το τραγουδούσαμε τα βράδυα με μια συγκεκριμένη παρέα..

DaisyCrazy είπε...

Global μου χαίρομαι που σου 'φερε στο νου αναμνήσεις :)