13/3/10

Παρακλησις - Νίκος Καββαδίας

Λόγια μεγάλα, ποιητικά, ανεκτέλεστα,
λόγια κοινά, κενά, "καπνός κι αθάλη",
που ίσως διαβάζοντας τα να με οικτίρετε,
γελώντας και κουνώντας το κεφάλι.

Η μόνη μου παράκληση όμως θα'τανε,
τους στίχους μου να μην ειρωνευθείτε.
Κι όπως εγώ για εν'αδελφό εδεήθηκα,
για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε.

2 σχόλια:

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Πάντα επίκαιρος ο Καββαδίας και τα λόγια του Καίσαρα Εμμανουήλ
«Φαίνεται πια πως τίποτα – τίποτα δεν μας σώζει…»
Και μελλοποιημένο εδώ και εδώ .
Είναι, νομίζω, απ'αυτά που ξέφυγαν από τον Μικρούτσικο.
Καλό Σ/Κ

Ανώνυμος είπε...

Πολύ μεστοί στίχοι!
όπως πάντα του συγκεκριμένου!
καλησπέρα