Λάθη και πάθη. Πόσα δεν έχουμε κάνει, πόσα θα κάνουμε ακόμα...
Πάντα ακούγαμε πως μόνο από τα λάθη μας μαθαίνουμε.. Κι όμως... Όμως οι άλλοι, συχνά περισσότερο εμεις οι ίδιοι, δεν ανεχόμαστε τα λάθη μας. Τα κρύβουμε, τα θάβουμε στη μνήμη, ψάχνουμε να τα ξεχάσουμε γρήγορα, να τα προσπεράσουμε, να τα διαγράψουμε χωρίς να αναλογιστούμε τι μας προσφέρουν.
Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αγκαλιάσουμε τα λάθη και τα πάθη μας. Είναι μέρος του εαυτού μας, είμαστε εμείς. Αν δεν τα είχαμε κάνει δεν θα είχαμε μάθει. Ο δρόμος της μάθησης περνά μέσα από εκατοντάδες λάθη. Λάθη χειροπιαστά, απόλυτα δικά σου που αν δεν τα νοιώσεις στο πετσί σου δεν μαθαίνεις ποτέ. Κανείς δεν έχει μάθει από νουθεσίες ή προτροπές. Τα λόγια είναι κενά, πετούν και φεύγουν. Οι πράξεις μένουν και αν αφήνουν πληγές σηματοδοτούν και δίνουν νόημα στη ζωή μας.
Ας μην φοβόμαστε να κάνουμε λάθη και να τα παραδεχτούμε. Είναι μέρος της διαδικασίας, μέρος της ζωής. Όποιος ζει λανθάνει επανειλημμένα... αλλά μόνο όποιος κάνει λάθη ζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου