Κάνε τον πόνο σου άρπα.
Και γίνε σαν αηδόνι,
και γίνε σα λουλούδι.
Πικροί όταν έλθουν χρόνοι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
και πέ τονε τραγούδι.
Μη δέσεις την πληγή σου
παρά με ροδοκλώνια.
Λάγνα σου δίνω μύρα
-- για μπάλσαμο -- και αφιόνια.
Μη δέσεις την πληγή σου,
και το αίμα σου, πορφύρα.
Λέγε στους θεούς «να σβήσω!»
μα κράτα το ποτήρι.
Κλότσα τις ημέρες σου όντας
θα σου 'ναι πανηγύρι.
Λέγε στους θεούς «να σβήσω!»
με λέγε το γελώντας.
Κάνε τον πόνο σου άρπα.
Και δρόσισε τα χείλη
στα χείλη της πληγής σου.
Ένα πρωί, ένα δείλι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
και γέλασε και σβήσου
4 σχόλια:
Μαζί με τους "Ιδανικούς Αυτόχειρες" είναι τα αγαπημένα μου ποιήματα του Καρυωτάκη :) Καλώς σε βρήκα!
ΤΕΛΕΙΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ.ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
Αν θέλεις ρίξε μια ματιά http://stoforos.blogspot.com/2009_01_01_archive.html
και στο ιστολόγιο του Φαίδωνα Θεοφίλου. Μοιραζόμαστε και οι τρεις μια κοινλη αγάπη για τον Καρυωτάκη
τα παπούτσια της Dorothy: Καλώς σε βρήκα και γω. Χαίρομαι που ήμαστε πολλοί που αγαπάμε την ποίηση.
JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS: Καλό μήνα και σε σένα!
kostasst Ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Να ’σαι καλά :)
Δημοσίευση σχολίου