ΑΝ θυμάμαι καλά, κάποτε, ήταν η ζωή μου έκπαγλη
γιορτή που άνοιγαν όλες οι καρδιές καί όλα τα
κρασιά κυλούσαν.
Μια νύχτα πήρα την ομορφιά στα γόνατά μου.
Και τη βρήκα πικρή.
Και τη βλαστήμησα.
Οπλίστηκα ενάντια στη δικαιοσύνη. Δραπέτευσα.
Ω Μάγισσες, Μιζέρια, Μίσος, εσείς θα
διαφυλάξετε το θησαυρό μου.
Κατόρθωσα να σβύσω από το λογικό μου κάθε
ελπίδα ανθρώπινη.
Μ' ύπουλο σάλτο, χύμηξα σα θηρίο πάνω σ' όλες
τίς χαρές να τις σπαράξω.
Επικαλέστηκα τους δήμιους να δαγκάσω, πεθαίνοντας,
τα κοντάκια των όπλων τους.
Επικαλέστηκα κάθε Οργή και Μάστιγα να πνιγώ
στο αίμα, στην άμμο.
Η απόγνωση ήταν ο θεός μοu.
Κυλίστηκα στη λάσπη.
Στέγνωσα στον αέρα του εγκλήματος.
Ξεγέλασα την τρέλλα.
Κι' η άνοιξη μου προσκόμισε το φρικαλέο γέλοιο
τού ηλίθιου.
Μα τώρα τελευταία, πριν τα τινάξω για καλά,
λέω ν' αποζητήσω το κλειδί του αρχαίου συμπόσιου
μήπως βρω ξανά την όρεξή μου.
Τό κλειδί αυτό είν' η συμπόνοια.
Η έμπνευση τούτη δείχνει πως ονειρεύτηκα.
«Θα μείνεις ύαινα...». ολολύζει ο διάβολος :
και με στεφανώνει με πλήθος ιλαρές παπαρούνες.
«Φτάσε στό θάνατο μ' όλες τις αχαλίνωτες ορέξεις σου,
τη φιλαυτία σου, και κάθε ασυγχώρητο αμάρτημα !»
Αχ ! απαύδησα.
Αλλά, Σατανά, φίλτατέ μου, να χαρείς, όχι βλοσυρές ματιές.
Περιμένω μερικές βδεληρότητες, αναδρομικά.
Ωστόσο, για σάς, τους εραστές της απουσίας του
περιγραφικού η διδακτικού ύφους σ' έναν συγγραφέα,
για σάς αποσπώ τις λίγες ελεεινές αυτές σελίδες από
το σημειωματάριο ένός κολασμένου.
Μεταφράση : Νίκος Σπανιας
Εκδόσεις : Γνώση
4 σχόλια:
Αν συνεχίσεις αυτές τις αναρτήσεις "φοβάμαι" πως θα 'ρχομαι. Και τους δυο τους ξέρω (Νίκος Σπάνιας & Arthur Rimbaud)!
Καλώς να ορίσεις αν το θες. :)
Ο Rimbaud είναι ένας από τους αγαπημένους αν και έχω ακόμα να διαβάσω πολλά για να πω ότι τον έχω προσεγγίσει. Μόνο το Μια εποχή στην κόλαση έχω διαβάσει ως τώρα.
Αντίθετα ο δικός μας λογοτέχνης δεν είναι πολύ γνωστός. Μερικά βιογραφικά στοιχεία:
Ο Νίκος Σπάνιας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924 από Ζακύνθιους γονείς. Σπούδασε Αμερικανική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο και ασχολήθηκε με το θέατρο. Οι περισσότερες μεταφράσεις του εκδόθηκαν ξεχωριστό τόμο στη Νέα Υόρκη το 1972. Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται μεταφράσεις ποιημάτων των Χέλντερλιν, Λεοπάρντι, Βαλερύ, Μπωντλαίρ, Ρεμπώ, Μαλλαρμέ, Νερούντα, Λόρκα κ. ά. Πέθανε το 1990 (είχε δραματικό τέλος – ζεματίστηκε στο λουτρό του).
Έχω το Μια εποχή στην κόλαση όπου γράφει για τις μεταφράσεις και τον Ρεμπώ στον πρόλογο.
Δραματικό το τέλος του όντως.
Ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες, να 'σαι καλά :)
Δημοσίευση σχολίου