Οταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς,
μπορούνε με χείλιους τρόπους.
Ρίξε το όπλο και σωριάσου πρηνής,
όταν ακούσεις ανθρώπους.
Οταν ακούσεις ποδοβολητά
λύκων, ο Θεός μαζί σου!
Ξαπλώσου χάμου με μάτια κλειστά
και κράτησε την πνοή σου.
Κράτησε κάποιον τόπο μυστικό,
στον πλατύ κόσμο μια θέση.
Οταν οι άνθρωποι θέλουν το κακό,
του δίνουν όψη ν' αρέσει.
Του δίνουν λόγια χρυσά, που νικούν
με την πειθώ, με το ψέμα,
όταν [οι] άνθρωποι διαφιλονικούν
τη σάρκα σου και το αίμα.
Οταν έχεις μια παιδική καρδιά
και δεν έχεις ένα φίλο,
πήγαινε βάλε βέρα στα κλαδιά,
στη μπουτονέρια σου φύλλο.
Ασε τα γύναια και το μαστροπό
Λαό σου, Ρώμε Φιλύρα.
Σε βάραθρο πέφτοντας αγριωπό,
κράτησε σκήπτρο και λύρα.
2 σχόλια:
Δε λέω λόγια, απλά παρίσταμαι! Μέρος μάλιστα αυτού του ποιήματος, το συμπεριέλαβα στο χθεσινό μου αφιέρωμα στον Καρυωτάκη...
Αυτό το ποίημα μου είχε κολλήσει στο μυαλό τις τελευταίες μέρες και αναρωτιόμουνα γιατί δεν το είχα συμπεριλάβει στις αναρτήσεις. Οπότε δίορθωσα το λάθος μου σήμερα.
Δημοσίευση σχολίου