Στὸ περιγιάλι τὸ κρυφὸ
κι ἄσπρο σὰν περιστέρι
διψάσαμε τὸ μεσημέρι
μὰ τὸ νερὸ γλυφό.
Πάνω στὴν ἄμμο τὴν ξανθὴ
γράψαμε τ᾿ ὄνομά της
ὡραῖα ποὺ φύσηξεν ὁ μπάτης
καὶ σβήστηκε ἡ γραφή.
Μὲ τί καρδιά, μὲ τί πνοή,
τί πόθους καὶ τί πάθος
πήραμε τὴ ζωή μας· λάθος!
κι ἀλλάξαμε ζωή.
2 σχόλια:
αγαπημένοι στίχοι και ωραιότατη μελοποίηση. με πήγε πολλά χρόνια πίσω που το τραγουδούσαμε τα βράδυα με μια συγκεκριμένη παρέα..
Global μου χαίρομαι που σου 'φερε στο νου αναμνήσεις :)
Δημοσίευση σχολίου