Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
μ' αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ' ουρανού,
και με τον ήλιο όπου θα τα διαπεράση.
Ας υποθέσουμε πως είμαστε κει πέρα,
σε χώρες άγνωστες, της δύσης, του βορρά,
ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,
οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.
Για να μας δεχθή κάποια λαίδη τρυφερά,
έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.
Ας υποθέσουμε πως του καπέλλου ο γύρος
άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν,
τα παντελόνια μας και, με του πτερνιστήρος
το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν.
Πηγαίνουμε -- σημαίες στον άνεμο χτυπούν --
ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος.
Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
από εκατό δρόμους, στα όρια της σιγής,
κι ας τραγουδήσουμε, -- το τραγούδι να μοιάση
νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής --
τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης,
και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάση.
2 σχόλια:
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ ΜΕ ΒΑΘΕΙΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ.Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΟΤΑΝ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΠΟΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ.
ναι αλλά εδώ λέει και επαναλαμβάνει "ας υποθέσουμε.." άρα για μένα ο τίτλος είναι ειρωνικός. αρχίζει κάθε φορά με το ας υποθέσουμε γιατί στην πραγματικότητα έχουμε φτάσει στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου. όλες αυτές τις υποθέσεις μας καλεί να τις κάνουμε για να βγάλουμε πύρρινη κραυγή, ν'αντιδράσουμε με κάποιο τρόπο κι ας είναι ουσιαστικά μάταιος
Δημοσίευση σχολίου