Η ζωή μας είναι σουγιάδες
Σε βρώμικά αδιέξοδα
Σάπια δόντια, ξεθωριασμένα συνθήματα…
Πάνω – κάτω. Πάνω – κάτω, η Πατησίων.
Μια ζωή λιγούρια ταξιδεύουμε
την ίδια διαδρομή
Ξευτίλα - μοναξιά - απελπισία
Κι ανάποδα
Εντάξει δεν κλαίμε. Μεγαλώσαμε
Μονάχα όταν βρέχει
βυζαίνουμε κρυφά το δάχτυλό μας
Και καπνίζουμε….
Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά…
3 σχόλια:
Δυνατό
και
τόσο επίκαιρο
Μια πραγματική
ποιητική επίθεση
Πόσα χρόνια πριν έχει γραφτεί? Θα μπορούσε να είναι σημερινό.
@Dorothy μου αν δεν κάνω λάθος το 1978 αλλά είναι σημερινό γιατί τα αισθήματα δεν έχουν ηλικία.
Δημοσίευση σχολίου