Ι
Ω, δικέ μου
- που δεν είσαι -
έχω μια κιβωτό
που πλέει στις κορφές των πεύκων
μα τίποτα δε μπορεί να με γλυτώσει
απ' τον κατακλυσμό της απουσίας σου.
Σηκώνω λοιπόν τα χέρια μου
τις νύχτες
μέσα στον υετό των αστεριών
και προσεύχομαι στη θύμησή σου.
ΙΙ
Και να σκεφτείς
πως δεν είχα άλλο σπίτι κι εκκλησιά
απ' την καρδιά σου.
Κι ούτε δωρήθηκα άγιο φως άλλο
απ' των ματιών σου.
ΙΙΙ
Εκείνη τη νύχτα - θυμάσαι; -
τόση ήταν η συναστεριά,
με τόσα μ' έλουσαν, η θάλασσα
κι ο ουρανός, πεφτάστερα
που ακόμα στάζω.
Κι οι άλλοι, ανίδεοι, θεωρούν
ότι κυλούν στο πρόσωπό μου
δάκρυα.
ΙV
Μην ξεχάσεις
που θα κόβεις εκείνο το διπλό κλαδί
ότι πονώ.
Γιατί είναι τα χέρια μου
που απλώνονται
να σ' αγκαλιάσουν.
3 σχόλια:
Καλό Πάσχα και καλή ανάσταση Δώρα..
Χριστός Ανέστη Νίκο.
Δεν ήξερα πως είχες κάνει αυτή την αναδημοσίευση. Τώρα την είδα...
Δημοσίευση σχολίου