Μην αργείς. Τούτο μόνο σου λέω. Μην αργείς.
Γιατί σε λίγο, σαν θα χτυπάς την πόρτα μου, θα νομίζω πως είναι τα γηρατειά, πως είν’ ο χειμώνας, πως είν’ ο θάνατος. Μην αργείς.
Στάσου κι αφουγκράσου κάτω απ’ τα σπίτια κι απ’ τους δρόμους που περνάς.
Απ’ τα παράθυρα κρέμουνται τα χέρια μου και σε καλούν.
Στάσου κι αφουγκράσου κάτω απ’ τα σπίτια. Σ’ όλα κυλάει ο αέρας σου. Όλα ξέρουν τ’ όνομά σου.
Μην αργείς. Να σε περιμένω είναι πιο γλυκό κι απ’ το να ’ρχεσαι.
Είναι σαν το σκάσιμο της μυγδαλιάς. Σαν το πανί που πλέει στο λιμάνι.
Σαν κελάηδισμα, σαν γέλιο πρωινό.
Να σε περιμένω είναι σαν να ξανάρχομαι στη γη. Στο δρόμο μην αργείς. Είναι γιομάτοι Φαίακες, είναι γεμάτοι πλάνεμα, οι δρόμοι. Οι δρόμοι γλιστρούν, χιμούν αρπαχτικοί και κλέβουν.
Μην αργείς. Μην αργείς.
Γιατί, ώσπου να ’ρθεις, θα περπατήσω όλη την Υδρόγειο του πόνου μου.
Θα περπατήσω όλα τ’ αγκάθια, κι όλους τους γκρεμούς.
Γιατί να περιμένω είναι σαν να πεθαίνω.
Γι’ αυτό: Μην αργείς.
2 σχόλια:
Καλώς σε βρήκα Daisy Crazy! Ανακάλυψά σε από την αξιαγάπητη Τουλίπα, μια παραμυθού περνάει κι όλους μας μας αγαπάει...
Έχω να πω πως φαινομενικά ακούγεται ωραίος ο Λουντέμης, ο συνονόματος κιόλας, μιας όμως και διάβασα το Ένα παιδί μετράει τ'άστρα, διάβασα και το αυτί του βιβλίου είδα και τη βιβλιογραφία του, παρατήρησα πως βγάζει ιδιαίτερη πίκρα...
Στο δε ένα παιδί μετράει τ'άστρα, αν και ακούγεται υπέροχο αρχικά χρησιμοποιεί ακαταλαβίστικη διάλεκτο σε πολλά σημεία, τοπικές, καθαρεύουσα ενδεχομένως και το βιβλίο δεν διαβάζεται εύκολα αν και ο τίτλος του εμπνέει!
Σε κάθε περίπτωση αναμένω να συσχετιστούμε με τα επόμενα γραπτά σου!
Πως σε λένε βασικά; Καλή συνέχεια σου εύχομαι!
Δεν ξέρω για ποιο λόγο αλλά ποτέ δεν ήρθε ειδοποίηση για τα σχόλια σου στα ποιήματα. Εντελώς τυχαία, ψάχνοντας κάτι άλλο πρόσεξα σήμερα ότι τα άφησες και τα διάβασα :) Ευχαριστώ που έκανες τον κόπο να διαβάσεις τα ποιήματα.
Δημοσίευση σχολίου