των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά , σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς , τη Σιγγαπούρ , τ'Αλγέρι και το Σφαξ
θ'αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ, σκυφτός σ'ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικα βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα'χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου , χαρούμενη , θα λέει σ'οποιον ρωτά
Μα ο εαυτός μου μια βραδιάν εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός , θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει , κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Κι εγώ , που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,
θα'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μιά κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.
Από τη συλλογή "Mαραμπού" (Άγρα, 1990)
http://www.e-missos.gr/index.php?module=pagemaster&PAGE_user_op=view_page&PAGE_id=535
2 σχόλια:
TI KATAΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.ΠΟΥ ΤΟ ΘΥΜΗΘΗΚΕΣ;ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΕ Ο ΚΑΡΑΛΗΣ.
JK O SKPOUTZAKOS Να σου πω την αλήθεια δεν το έχω ακούσει ποτέ! Απλά μου αρέσει σαν ποίημα :)
Δημοσίευση σχολίου