μπαίνει στα σπίτια άλλων ανθρώπων
έτσι στενοί που'ναι οι δρόμοι
έτσι πολλοί που'ναι οι άνθρωποι.
Είναι φορές κολλητά όπως ζούμε
που θαρρώ πως κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι
πλένουμε τα δόντια μας με το ίδιο βουρτσάκι
και τρώμε το ίδιο φαί.
Μόνο που όταν φεύγετε
αφήνετε τα πιάτα σας άπλυτα
δεν εξηγείται αλλιώς
έτσι βρώμικος που'ναι πάντα ο νεροχύτης.
Δεν μπειράζει όμως.
Κάνω ό,τι μπορώ
για να σας δείξω πόσο σας αγαπάω.
Γι'αυτό κολλάω το μουστάκι
και βγαίνω με τη βεντάλια στη βροχή.
Για να γελάσουν τα παιδιά σας.
Κι αφήστε τη δική μου τη Μυρτώ ήσυχη.
Έτσι γεννήθηκε.
Λυπημένη.
3 κλικ αριστερά
εκδ. Καστανιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου