Η σιωπή κάτω απ' την πληγή
Το χαμόγελο δηλητήριο
Το φως θα' θελα να 'ταν εδώ
Μαζί με το σκοτάδι κι όλους του γελοίους φίλους
Δεν υπάρχουν αρένες και θηρία
Ένας αέρας μόνο φιλικός και λυπημένος
Αρωματισμένος με τον ιδρώτα του τίποτα
Μ' οδηγεί στην αρχή
Να ξεκινάς σημαίνει να δαμάζεις
Όλα τα έντομα που σου φορτώνουν
Σπέρμα και μνήμες
Απ' τις παλιές χαμένες σου απόπειρες
Σάλια μισόλογα και τρύπιοι στίχοι
Εκδ. Λιβάνης 1995
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου